Piero Castiglioni
Kończy Wydział Architektury w Mediolanie i rozpoczyna swoją karierę w latach siedemdziesiątych pracując razem z ojcem Livio, w ich studiu projektowym. W tym oto okresie opracowuje projekt oświetleniowo-techniczny, wielu galerii sztuki oraz wystaw tymczasowych, hoteli, biur, showroom'ów, sklepów i pomieszczeń mieszkalnych. System „Scintilla", zaprojektowany wraz z ojcem oraz bestseller marki FontanaArte, to owoc doświadczenia zdobytego w przeciągu lat. W tym samym okresie projektóre również Sillaba, a następnie Sillabone, inaugurując nowy zakres działalności w firmie mediolańskiej, znajdujący swoje miejsce pomiędzy oświetleniem dekoracyjnym oraz oświetleniem technicznym. W latach osiemdziesiątych projektuje wraz z Gae Aulenti, rodzinę Parola oraz lampy bardziej techniczne, Calle i Diamante. Najbardziej znaczące projekty oświetleniowe w ostatnich latach to: Centrum Georges Pompidou – Muzeum Sztuki Współczesnej (Paryż, 1985); Pałac Grassi (Wenecja, 1986); Muzeum d'Orsay (Paryż, 1986); Pałac Italia na Expo Międzynarodowym '92 (Sewilla, 1992); Groninger Museum (Groningen, 1994); Pinakoteka Państwa (San Paolo, 1998); Muzeum Poldi Pezzoli (Mediolan, 2000); Muzeum Sztuki Latynoamerykańskiej (Buenos Aires, 2001); Teatr degli Arcimboldi (Mediolan, 2002); Galeria Colonna (Rzym, 2003); St. Paul Church (Freiburg, 2008).